Beste lezer,
De zomer is een periode waarin vanalles te beginnen is, doch waarin men alles evenzo wel na kan laten. Maar om te verhinderen dat deze regenzomer een wezenloze herinnering zou worden werden hier een aantal wonderlijke transformaties aangebracht die het vakantiegevoel in een uitbundige stroomversnelling brachten.
Ons hol werd niet langer ons bunker-hol, maar werd een onvergetelijk avonturen parcours.
- Door de tunnel, op de alpen, over de alpen ( ?!) , door de rotsen, naar de wellness, door de kloof, vliegend over de afgrond ( ???) , om uiteindelijk ingebakerd in een nest het applaus vanuit de tribunes in ontvangst te nemen ( én de daarbij horende prijzen ).
Geen enkele wereld is groter dan voor wie hij bestaat en dus zijn we snel rond met deze reis. Maar het parcours dient te worden geoefend – één hond en één mens als team, steeds sneller en vaardiger tot het punt dat we bliksemsnel en zigzaggend van het begin- naar het eindpunt vliegen. Zoiets maakt de mensen blij. Ze roepen, lachen en slaan rood aan in het gezicht dat van trots begint te glimmen.
Sommige honden deelnemers hebben zo hun twijfels over een evenement dat hen volkomen onbekend is. ‘Je zou nog wel eens..’ denkt zo’n hond dan bezorgd en daarmee erkent hij dat dat er mogelijk dingen zijn aan dit rond hossen dat niet goed kan aflopen.
Anderen storten zich zonder denken of voelen in-onder-of over de pitstops, een enkele keer zo onbezonnen dat ze scheef tussen de hindernissen door komen te hangen en er niet eens zo makkelijk weer uitkomen.
Teefjes dartelen eerst licht en speels de arena in, maar plassen vervolgens gemeenlijk om ervoor te zorgen dat de andere deelnemers remmen vanwege geur blokkades, een tactiek die ikzelf verachtelijk vind.
Sommige sprongen van honden en mensen zijn zo machtig dat het lijkt of ze vliegen. Imposant wordt het als je bij het neerkomen niks hoort. Het ene record na het andere sneuvelt.
Een kleine hond, die alles heeft om geestige en behendig te zijn, voelt geen aandrift om deel te nemen. Hij lijkt in zijn totaliteit niet eens zozeer erg te hebben in de omstandigheid dat hij leeft, laat staan op reis zou gaan. Eén van de jongmensen probeert hem te overtuigen dat hij niet enkel leeft, maar zelfs talenten heeft!
Een andere deelnemer probeert lollig uit de hoek te komen en tegelijkertijd iets helemaal nieuws te verzinnen. Het vaardig en kosmisch tevoorschijn schieten, gewoon als beweging, verliest stilaan zijn aandacht. Hij wil meer en hij wil applaus. In de tribunes klinkt boe geroep.
Ik zelf hou eraan dit parcours rustig en statig door te gaan om – indien de natuur dat zo vraagt – een kort dutje te doen bij de hindernis van de wellness, eventje de ogen te sluiten om dan opgezweept door het opgewonden gejoel verder te schrijden.
Jawel, zo gaat het toe en ook de jongmensen die anders diep in de doolhof van het hoofd zijn verdwenen, zijn nu tevoorschijn gekomen en daarmee ook een stem die zich niet langer verschuilt.
Na afloop worden de tijden genoteerd, de prijzen uitgedeeld en zijn we met zijn allen plechtig gestemd. Daarna begint het gewone leven weer zonder meer.
Buiten gaan regen en wind tekeer als een gesel die ons naar binnen jaagt, waar de vakantie onverstoorbaar mooier en rijker wordt.
Uw sportieve
Nexus
