Lieve lezers,
Met de zomer en de vakantie laat de mens zichzelf – en soms ook ons – uit. Een vreemd fenomeen voor ons dieren. De mens springt uit de band en laat de teugels eindelijk vrij. De vraag is alleen.. wie zijn teugels.. Het beest in de mens komt piepen.. Soms vind ik dat spannend, soms fijn maar vaak ook eng. Vreemd dat beest in de mens. Je zou er bang van worden. Wat gaat dat beest allemaal uitsteken ?
Maar toch.. een mens wil zijn beest graag in de gaten houden. Bijvoorbeeld door een hond te kopen en deze aan de riem te hangen. Op die manier hou je controle en kan je commando’s geven.
Mocht ik zelf geen hond zijn, ik zou er één nemen.. Op die manier zou ik het beest in mij zelf onder toezicht kunnen houden. Maar goed, zoiets doet een fatsoenlijke hond niet natuurlijk. Ik kijk wel uit.
Bovendien wordt mij gevraagd wat minder zwaar op de hand te zijn. En inderdaad, het leven valt me soms wat zwaar met al mijn aandoeningen die komen met de leeftijd van 8 jaar. En natuurlijk ook met mijn passionele affiniteiten met dokters, dokteressen, en dokters kabinetten waar ik het gevoel heb gezien en gehoord te worden in de melancholie die zich in mijn gewrichten en botten heeft genesteld.. De melancholie omtrent het beest in mij dat ik in zijn gevangenschap koester en dat soms – tijdens de jacht – terug het daglicht mag zien.
Hoe zou onze wereld eruit zien, best lezer, als we ons aller beesten los lieten om dan te versmelten in vrolijke en intense symbiose tussen mens en dier; en dat we dat vakantie zouden noemen.
Deze bedenkingen passeren hier onder een genadeloze zon die mijn brein en gedachten naar een kook punt brengen.
Uw aller
Nexus – in vakantie
