Beste lezer,
Ga nooit met een baby aan de haal, als hond, zo doceerde ik mijn goede vriend Titus, toen hier een poosje geleden een klein mensje werd binnen gewield in een soort fout roze kruiwagentje.
U kent ze wel, die baby’s.. die als prinsjes en prinsesjes geëtaleerd worden waarna elk mens die je dacht toch een beetje te kennen transformeert in een soort kirrend onuitstaanbaar wezen.
Ik verwittigde Titus dus, dat dit wel degelijk een mensje was en dat alles rond zo’n wurmpje be(ge)laden was. Uit de buurt blijven dus en alle charme registers opentrekken zodat je als hond niet helemaal op de achtergrond verdwijnt. Alle ogen zijn nu op het baby’tje gericht.
Nochtans, bij nader inzien, lijkt ontzag hier niet op zijn plaats.
Vooreerst is het wurmpje helemaal alleen , ongetwijfeld eenzaam want alleen op de wereld komen is voor ons honden vrijwel ondenkbaar. Mijn eigen nest telde 9 pupjes, dat van Titus de volle 11 ! Met zoveel broertjes en zusjes kan je wel wat aanvangen.. maar alleen ??? Dat geeft te denken.
Verder lijkt dit wurmpje niks van betekenis te hebben meegekregen : Zitten kan het niet, lopen al zeker niet en het hoofdje lijkt enkel wat te kunnen wiebelen.. Over de nek wil ik het dan nog niet eens hebben.. Die lijkt van rubber te zijn.
De uitwerpselen liggen in een pakje rond het kind. Ook vreemd. Maar persoonlijk vind ik dat aspect minder afstotelijk.
Er zijn nog meer dingen die twijfel wekken aan de bejubelde aard van het kindje : geen tanden, geen klauwen, geen vacht : een hopeloos geval, een tandeloze made, een kwijlende cocon ( al hoor ik over dat laatste eigenlijk geen opmerkingen te hebben ). Misschien zijn dat dingen die naderhand toch nog in orde komen ?
Als ik deemoedig dichter kruip om het allemaal wat beter te kunnen zien ( de mensen in de buurt lijken al even onaards in hun gedrag als het wurmpje zelf ) blijkt bij nader onderzoek de schedel stuk te zijn. Er zitten verschillende gaten in zodat je inhoud van het hoofd kunt zien kloppen. Wel zit een krans van dons achteraan op het hoofdje maar toch ;
Stuk !
Dit wezen kan geen bestaanszekerheid hebben. Dat lijkt me uitgesloten. Af en toe krijgen we een waarschuwende blik van een ouder mens om op afstand te blijven. Geen probleem. Graag !
Ik heb te doen met dit eenzaam larfje. Helemaal alleen in het wagentje, zonder broertjes of zusjes tegen zich aan, enkel een dekentje als houvast en een stukje rubber om op te sabbelen.
Vandaag prijs ik me gelukkig geen mens te zijn en ik denk de rest van de dag enkel hondse gedachten.
Uw gelukkige
Nexus
