Beste lezer,
Vooreerst scoorde ik nog een plechtige ovatie bij een eenmalige happening met een meisjes-mensjes-groepje; sommige bruin van kleur, andere met doek op het hoofd, nog andere met vreemde woorden uit de mond. Ik kende ze niet, maar het werd al snel duidelijk dat zij wel dingen van mij wilden, hetzij met schroom… en dus via mijn rolstoelnummertje – waar ik altijd wel mee scoor, had ik ze al snel op mijn kant. Ik zette mijn verrassingsaanvallen verder in de vorm van pootjes geven, eigenlijk een dom stereotiep, afgekeken van de mens die te pas en te onpas de handen in elkaar slaan zonder enig aanwijsbare redenen, maar het lijkt wel steeds in een zeker contact te eindigen.
Ook Rasmus haalde alles uit de kast om geknuffeld en bemind te worden door zijn lijf als liefdeskanon te hanteren.
So far, so good.. dacht ik
Tot hier plots nog 2 andere honden werd geïntroduceerd: een oude bekende golden, en een hondje dat het midden leek te hebben tussen een kobbejager met opvallende oren en een elektrische kortsluiting.
Het beestje keek louche uit de ogen. Waar mijn mens het beest vandaan had was een raadsel. Even leek dit beestje nog wat bibberig weg te kruipen bij zoveel vreemde ogen, maar plots ging het dansend op de achterpoten én met de beide voorpoten samengevouwen in de lucht, staan dansen in het midden van het kringetje.
De meisjes hadden dolle pret, waarna het beestje bij hen rond ging, duidelijk om loon op te eisen in de vorm van snoepjes dat het dan ook in overvloed kreeg.
Hier werd geen hond opgevoerd, maar een ijsje waaraan iedereen wou likken.
Het beest kon de stemming aanpoken door zichzelf voor joker te zetten. Ha !
Op dat moment bestond de groep godbeteret uit fans, kritiekloze lachers en zelfs Rasmus begon het hondje nu godbetert, nog een keer sympathiek te vinden. Kun je het hem kwalijk nemen per slot van som? Het manneke is nog jong. Hij moet het allemaal nog meemaken.
De minuten verstreken en de opwinding groeide. Het beestje danste behaagzuchtig verder.
Rasmus bekeek het wezen en het spektakel met open mond.
‘Vedettecultus’ leg ik hem uit. Hij kijkt me dwaas aan.
Wat er door me heen ging?
Op zo’n moment begint de grond onder je weg te ebben.
Ik kwam voor ernstig werk en belandde in een circus. Dit beestje had duidelijk geen idee wat wij hier doen en ook mijn mens leek niet meer helder te denken.
Ik ging dan ook onherroepelijk voor de bijl. Na enkele vergeefse aandachtspogingen onderschepte ik mijn ziel; stak die onder mijn arm om nukkig buiten de kring te gaan liggen.
Maar eindelijk werd dan toch aandacht gevraagd zodat enkele oefeningen konden worden gedaan waarbij ik mijn kennis en kunde kon gaan demonstreren en ik soepel uit de startblokken kon schieten. Hierdoor kreeg ook ik weer een zeker loon.
Het idiote wezentje had echter geen flauw idee wat te doen met de opdrachten die het kreeg. Het gluurde diep verontwaardigd vanuit de vreemde oogjes, ook al omdat haar nu nadrukkelijk verzocht werd het spektakel te stoppen, maar het had geen enkele goesting in iets anders dan het stereotiep, geen weet of vaardigheden waardoor het technisch gedeelte van de namiddag helemaal fout dreigde te lopen. Het idiote hondje zat nu onder de gefrustreerde adem van de groep die hem iets zinvols probeerde te leren, maar het wezen knapte al snel af en probeerde nukkig op een schoot te kruipen.
Aldus heroverde ik de arena om met leedvermaak de ontmaskering van de gladjanus te beleven, eraan mee te werken, en de tevreden meisjesblikken over me heen te laten komen, terwijl het wezen nu achter de arena verdween.
Alles is volbracht, dacht ik als de vedette zich naar de auto spoedde.
Uw gladiator
Titus
